Καταχρηστικές πρακτικές από Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης / Αποχέτευσης

Θαυμάστε παρακάτω ένα έγγραφο (από ΔΕΥΑ Αγρινίου, έτους 2015) που δείχνει το αίσχος με πολλές επιχειρήσεις ύδρευσης / αποχέτευσης που καταχρηστικά ορίζουν ως τριτεγγυητή για χρέη του ενοικιαστή προς αυτές τον ιδιοκτήτη ενός ακινήτου. Αναφέρει:

Δηλώνω δε με την παρούσα, ότι είμαι υπεύθυνος εξ’ ολοκλήρου για την εξόφληση των λογαριασμών, σε περίπτωση κατά την οποία, ο μισθωτής μου αφήσει οφειλές.

Αναζητώντας παλιότερα (2015) στο δίκτυο τους κανονισμούς ύδρευσης σε διάφορες πόλεις στον ελλαδικό χώρο, διαπίστωσα πως πρόκειται για διαδεδομένη πρακτική, αν και κάποιες επιχειρήσεις ύδρευσης αποτελούν εξαίρεση μιας και αναζητούν τα χρέη του ενοικιαστή (εφόσον ο λογαριασμός ύδρευσης είναι στο όνομα του) από αυτόν δικαστικά ή μέσω της εφορίας (υπάρχει και νομοθεσία σχετική αν θυμάμαι καλά για την υποχρέωση αναζήτησης χρεών προς Δημοτικές Επιχειρήσεις μέσω της εφορίας) όπως θα περίμενε κανείς από Δημοτικές Επιχειρήσεις.

Αντί γι’αυτό, όσες εταιρείες ύδρευσης έχουν τέτοιους καταχρηστικούς όρους, εκβιάζουν τον ιδιοκτήτη (με πρόφαση την υπογραφή ενός τέτοιου καταχρηστικού εγγράφου αίτησης αρχικής σύνδεσης στο δίκτυο ή ακόμη χειρότερα επικαλούμενες έναν κανονισμό ύδρευσης που αυθαίρετα όρισαν μόνοι τους αντί να ορίζει κάποιον ενιαίο το Δημόσιο για όλες τις εταιρείες αυτές), αρνούμενοι να παρέχουν νερό για τον επόμενο ενοικιαστή αν δεν αποπληρώσει ο ιδιοκτήτης τα χρέη του προηγούμενου ενοικιαστή (μόνο με εντολή εισαγγελέα – έχουν υπάρξει τέτοιες απ’ότι έχω ακούσει – μπορείς να τους υποχρεώσεις να συνδέσουν το νερό άμεσα).

Θυμήθηκα μάλιστα πως κάποτε η ΔΕΗ υποχρεώθηκε τελικά να επιτρέπει συμβόλαιο με τον ενοικιαστή αντί με τον ιδιοκτήτη ενός οικήματος και να αναζητά από τον (νυν ή πρώην) ενοικιαστή τυχόν χρέη που άφησε. Υποθέτω υπάρχουν και σχετικές πρότερες δικαστικές αποφάσεις ή σχετικές υπουργικές αποφάσεις / νομοθετικές ρυθμίσεις από τότε (μου φαίνεται ήταν επί θητείας Βάσως Παπανδρέου στο Υπουργείο Ανάπτυξης). Αυτές προφανώς θα έπρεπε να ισχύουν και για τις Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης δεδομένου ότι το νερό είναι Κοινωνικό Αγαθό, πέραν του ότι ως Επιχειρήσεις δεν μπορούν να εκμεταλλεύονται τη μονοπωλιακή θέση τους για να εκβιάζουν τους καταναλωτές βάζοντας τους να υπογράφουν συμφωνητικά με καταχρηστικούς όρους.

Μετά απορούμε για τα κλειστά διαμερίσματα ή γιατί ο άλλος προτιμάει να χρονομισθώσει με την Airbnb, αντί να δεσμευτεί με κάποιον ενοικιαστή στον οποίο δε θα μπορεί εύκολα να κάνει έξωση και ο οποίος θα τον φεσώσει ακόμη και με το νερό πέραν από τα ενοίκια και το φόρο που θα πρέπει να πληρώσει γι’αυτά στην εφορία (μέχρι τελεσίδικης δικαστικής απόφασης) κι ας μην τα εισέπραξε.

Υ.Γ. Θα έπρεπε να έχω δημοσιεύσει το παρόν από το 2015, αλλά το είχα αναβάλλει για να μαζέψω και οργανώσω τους ανά την Ελλάδα κανονισμούς ύδρευσης για μετέπειτα καταγγελία στη Γ.Γ. Καταναλωτή. Δυστυχώς δεν πρόλαβα ν’αφιερώσω τον απαραίτητο χρόνο τότε. Με αφορμή συζήτηση για τη δυσκολία εύρεσης ακινήτων προς ενοικίαση και δεδομένου ότι υπάρχουν κλειστά διαμερίσματα λόγω του αυξημένου κόστους διαχείρισης τους αν ενοικιαστούν, στο οποίο συνεισφέρουν αυτές οι καταχρηστικές πρακτικές (αύξηση ρίσκου του ιδιοκτήτη), με τα παρόντα στοιχεία θα προβώ σε κοινοποίηση στη ΓΓ Καταναλωτή άμεσα και πέραν του να σταματήσει αυτές τις καταχρήσεις (το οποίο μπορεί άμεσα), ελπίζω να προωθήσει το θέμα και στο αρμόδιο υπουργείο για νομοθετική ρύθμιση (ενιαίο κανονισμό ύδρευσης).

Ελπίζω να σταματήσουν επιτέλους αυτές οι καταχρηστικές πρακτικές και αποκτήσουμε έναν ενιαίο κανονισμό ύδρευσης που να ορίζει το κράτος (και όπου να μπορούν να κάνουν παραρτήματα οι επιχειρήσεις ύδρευσης αν χρειαστεί, αρκεί να τα υπογράφει ο αρμόδιος υπουργός και να μην αντιβαίνουν στους όρους του ενιαίου κανονισμού ύδρευσης και στο πνεύμα του νομοθέτη με προσθήκη καταχρηστικών όρων).